معنی کله کدو - جستجوی لغت در جدول جو

کله کدو

لغت نامه دهخدا

کله کدو

تصویری از کله کدو — تصویر کله کدو

فرهنگ لغت هوشیار

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از کرم کدو — تصویر کرم کدو

نوعی کرم انگلی دراز و نواری شکل که از طریق گوشت آلوده وارد بدن انسان می شود، تنیا، کدودانه

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از آله کلو — تصویر آله کلو

ذراریح، حشره ای بالدار به رنگ سبز یا آبی که بیشتر روی گیاه های تازه می نشیند و سم خطرناکی دارد. اگر در غذا بیفتد آن را مسموم می کند، بیشتر به لفظ جمع نامیده می شود، آلاکلنگ، آله کلو

فرهنگ فارسی عمید

دهی از دهستان دروفرامان است که در بخش مرکزی شهرستان کرمانشاهان واقع است و 352 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

(کُ لِ)

دهی از دهستان کوشک است که در بخش بافت شهرستان سیرجان واقع است و 191 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

(پَ لَ / لِ)

پله کوب. نیم کوب. پیله کوب.
- پله کوپ کردن،نیم کوب کردن. نیم کوفته کردن. کبیده کردن. جشن. بلغور کردن

لغت نامه دهخدا

(کَ)

کوهی است به اسفل مکه. خرج النبی صلی اﷲ علیه و سلم منه، کوهی است نزدیک عرفه. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

کیله کرو

(لِ کَ)

تیره ای از طایفۀ گلباغی، از ایلهای کرد. (از جغرافیای سیاسی کیهان ص 62)

لغت نامه دهخدا

کله کردن

(تَ)

چیزی را از طرف سربه سویی متمایل کردن. (فرهنگ عامیانۀ جمالزاده)

لغت نامه دهخدا

(کَ لِ کَ لِ)

دهی از بخش مینودشت شهرستان گرگان است و 650 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)

لغت نامه دهخدا

(کَ لَ / لِ)

دهی از دهستان تیوند است که در بخش دلفان شهرستان خرم آباد واقع است و 300 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6)

لغت نامه دهخدا

(کَلْ لَ / لِ)

فنی است از کشتی، و آن عبارت است از کوبیدن پیشانی خود به پیشانی حریف. (فرهنگ فارسی معین) :
کلۀ قند به وارفتگی خویش نکوست
کله کوب دگران کلۀ مردانۀ اوست.
(بنقل فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

(کَ لِ)

از کوههای ناحیۀ کرمانشاهان است و از ارتفاعات جبال پیشکوه بشمار می رود. (از جغرافیای غرب ایران ص 26 و 29)

لغت نامه دهخدا

(کُ لَهْ)

مخفف کلاه خود. مغفر:
بزد گرز بر ترگ رهام گرد
کله خود او گشت ز آن زخم خرد.
فردوسی.
و رجوع به کلاه خود شود

لغت نامه دهخدا

(تُ گُ)

کلاه دوز. دوزندۀ کلاه. آنکه کلاه دوزد. آنکه شغل وی دوختن و ساختن کلاه باشد:
چون سوزن باریک تو سازیم تن خویش
ای ماه کله دوز کله بر تن ما دوز.
سوزنی

لغت نامه دهخدا

(دَ رَتَ)

کله بستن:
رسیدند زی آبگیری فراز
زده کلۀ زرّبفت از فراز.
اسدی.
یکی هودج از ماه زرین سرش
زده کلۀ زرّبفت از برش.
اسدی.
زده کله بالای شاهانه تخت
نشسته بر آن یوسف نیک بخت.
شمسی (یوسف و زلیخا).
زده کله وتاج گوهرنگار
برآیین درآویخته شاهوار.
شمسی (یوسف وزلیخا).
چون زدی ابر کله بر خورشید
از لطافت شدی چو ابرسفید.
نظامی.
و رجوع به کله و کله بستن شود

کله بستن:
رسیدند زی آبگیری فراز
زده کلۀ زرّبفت از فراز.
اسدی.
یکی هودج از ماه زرین سرش
زده کلۀ زرّبفت از برش.
اسدی.
زده کله بالای شاهانه تخت
نشسته بر آن یوسف نیک بخت.
شمسی (یوسف و زلیخا).
زده کله وتاج گوهرنگار
برآیین درآویخته شاهوار.
شمسی (یوسف وزلیخا).
چون زدی ابر کله بر خورشید
از لطافت شدی چو ابرسفید.
نظامی.
و رجوع به کله و کله بستن شود

لغت نامه دهخدا

(کِلْ لَ / لِ یِ زَ دَ / دِ)

رجوع به ترکیبهای کلّه یا کلّه (معنی چهارم) شود

لغت نامه دهخدا

(کُ لَ کَ سَ)

جارو که نیم آن سوده و بشده یا سوخته باشد. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

(کَ لَ کِ سَ)

چوب آتش کاو. مخصب. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

(لَ / لِ کُ)

آلاکلنگ. ذراریح، و آن جانوری است مانند زنبور سرخ و از او باریکتر و نقطه های سیاه دارد. (ریاض الادویه)

لغت نامه دهخدا

تصویری از کله زده — تصویر کله زده

اورنگ تاکدار (تاک طاق)

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از کله کوب — تصویر کله کوب

فنی است از کشتی و آن عبارتست از کوبیدن پیشانی خود به پیشانی حریف: (کله قند بوارفتگی خویش نکوست. کله کوب دگران کله مردانه اوست)، (گل کشتی)

فرهنگ لغت هوشیار

حشره ای از راسته قاب بالان که در نواحی بحرالرومی فراوان است زراریح آلاکلنگ الله کلنگ

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از پله کو — تصویر پله کو

نیم کوب پیله کوب

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از آله کلو — تصویر آله کلو

((لِ یا لَ کُ))

حشره ای از راسته قاب بالان که در نواحی بحرالرومی فراوان است، زراریح، آلاکلنگ، اللهکلنگ نیز گفته می شود

فرهنگ فارسی معین

تصویری از کله زدن — تصویر کله زدن

((کَ لَّ. زَ دَ))

خیمه زدن

فرهنگ فارسی معین

نوعی راه رفتن که شخص به اشیای روبرو و زیر پایش بی توجه باشد

فرهنگ گویش مازندرانی

شخم زدن و زیر و رو کردن زمین با کج بیل

فرهنگ گویش مازندرانی

گاهگاهی

فرهنگ گویش مازندرانی

قطعه قطعه، واژه ای برای ابراز محبت، به هنگام حمام کردن کودکان

فرهنگ گویش مازندرانی

کاشتن بذر به کمک دست و کج بیل، پرحرفی، سر و کله زدن، دردسر

فرهنگ گویش مازندرانی

ساخت و احداث جوی آب جوی درست کردن

فرهنگ گویش مازندرانی

کله کشوک

سرک کشیدن، نگاه دزدانه

فرهنگ گویش مازندرانی

کله کردن

طغیان کردن آب رودخانه و به حرکت در آمدن سیلاب ویران کننده

فرهنگ گویش مازندرانی